Style tańca

Drugim najpopularniejszym tańcem jest walc wiedeński. Ma on znacznie dłuższą historię niż odmiana angielska. Jego kariera jako tańca salonowego rozpoczyna się podczas kongresu wiedeńskiego w1815 roku. Początkowo uznawany był za nieobyczajny ze względu na obejmowanie się partnerów w tańcu oraz za niebezpieczny dla zdrowia poprzez ciągłe wirowanie. Pomimo tych zastrzeżeń rozprzestrzenił się w całej Europie do połowy XIX wieku. Najtrudniej było mu zdobyć sale balowe Anglii i Szwajcarii. Do propagowania walca wiedeńskiego przyczyniła się również twórczość dwóch wielkich kompozytorów Johana Straussa i Piotra Czajkowskiego/ Walc wiedeńskich jest tańcem szybszym i przez to nieco trudniejszym od walca angielskiego. Jest on tańczony w nieparzystym metrum, zazwyczaj w takcie ¾. Tempo walca wiedeńskiego to sześćdziesiąt taktów na minutę. Ruchy w walcu wiedeńskim powinny być płynne. Jest on również tańczony płasko. Technika ta określana jest jako „non foot rise”. Kroki stawiane są na pięcie lub przedstopiu, a nie na palcach. Mimo to, w walcu wiedeńskim występuje ruch pionowy ciał tancerzy. Następuje on na skutek pochylania ciała, uzależnionego od wybranej techniki, ugięcie kolan oraz długość kroku. Przykładowe melodie do których można zatańczyć walc wiedeński to: Elvis Presley „ I cant`t help falling in love”, Michael Bolton „When a Man loves a woman”, przebój Righteous Brothers znany z filmu „Uwierz w ducha” czyli „Unchained Melody”, „Zabiorę Cię” – Kancelarii, „I have nothing” Whitney Houston.
 

Kolejnym popularnym, choć trudnym tańcem jest foxtrot. Foxtrot, czyli tzw. „krok lisa” został stworzony przez amerykańskiego aktora Harry Foxa, w roku 1913. Wprowadził on do tańca kroki kłusujące. Początkowo foxtrot był tańcem dowolnym i bardzo plastycznym co do zasad. Jego kanon został ustalony w 1914r. Rozróżniamy trzy tempa foxtrota: wolne, szybkie i bardzo szybkie. Najważniejszą cechą fokstrota jest połączenie otwartych figur z tzw. akcją swingową. Akcją swingową nazywamy przyspieszenia spowodowane swobodnym puszczaniem ciała, ruchem podobnym do wahadła w zegarze. Otwarte figury oznaczają, że na koniec taktu nie łączymy razem nóg, w przeciwieństwie do np. walca. Swing (przyspieszenie w ciele) jest w wolnym kroku, nie w szybkim. Dzięki temu para tańcząca fokstrota sprawia wrażenie, jakby opadała podczas przyspieszeń akcji swingowej, a unosiła się podczas jej zatrzymań. Efekt wydłużenia kroku uzyskuje się poprzez wciśnięcie stopy w parkiet, przerolowanie od pięt do palców i odbicie się od parkietu.

• ( )

  2010-12-01 17:46

  Nasz pierwszy taniec miał za zadanie zaciekawić i rozbudzić gości do zabawy!!!! Mieliśmy dosyć oglądania na innych weselach nudnych pierwszych tańców!! Przeważnie podczas nich goście wychodzą na papierosa,kończą jeść obiad, itp. W tle słychać rozmowy, albo stukanie sztućców. Zatem zdecydowaliśmy się na połączenie kilku znanych szybszych kawałków piosenek i zatańczyć przygotowany do nich układu. Wystarczy trochę chęci i fantazji ze strony młodych, a naprawdę rezultat jest SUPER. Nasi goście tak głośno klaskali i gwizdali że kamerzysta musiał podłożyć utwór z płyty bo na filmie byłoby słychać tylko wrzaski. :) Naprawdę reakcje gości - BEZCENNE !!!

Dodaj komentarz